پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در سوانح ناگهانی مثل زلزله، ترومای روانی حادثه، یادآوری‌ها و ضربه‌زایی حادثه بیشتر است و به همین دلیل، حادثه‌دیدگان چنین حوادثی بیشتر گرفتار شوک می‌شوند اما بعید می‌دانم امروز در ایران، کسی بر اثر سیل اخیر دچار شوک شده باشد در حالی که در سرپل‌ذهاب، در بم و حتی در ورزقان به دلیل ناگهانی بودن حادثه، ما شوک را دیدیم. تا یک هفته دیگر، وقوع سیل در ایران یک‌ماهه می‌شود و همچنان اخبار از خطر وقوع سیل در بسیاری مناطق جنوب و شمال غرب کشور می‌گوید. در تصاویری که عکاسان خبری در این روزها از استان‌های سیل‌زده ثبت کرده‌اند،لبخندها معدود است. ما که در پایتخت نشسته‌ایم، نمی‌دانیم اگر قرار بود سفره هفت‌سین ما هم، ترکیبی از گل و لای و ریشه درختان جاکن‌شده و بقایایی با خاطره خانه و باتلاقی از سازه‌های تخریب ‌شده باشد، آیا قادر به لبخند بودیم؟

در جریان سیل اخیر (والبته زلزله کرمانشاه) فیلم‌های متعددی از نحوه توزیع اقلام به آسیب دیدگان منتشر شد، فیلم‌هایی که در آن اقلام غذایی توسط کارکنان هلال احمر از بالای کامیون به سمت افراد پرتاب می‌شد. در برخی از فیلم‌ها سیل زدگان گلایه داشتند که چرا با آنها مانند گدا برخورد می‌شود! بدین ترتیب سوال اینجاست که چرا مدیریت بحران توسط سازمان‌های تخصصی تا این حد غیر تخصصی است؟